Als je kijkt naar een Sphynx ben je betoverd, een Sphynx is fascinerend. In de Sphynx is een speciale harmonie die alleen aan hem toebehoort.
Kijk eens goed naar zijn prachtige figuur. Er is geen rechte lijn, ze zijn allemaal perfect, afgerond, glad, gespierd en elegant.
Het onaardse uiterlijk van deze creatie is verrukkelijk! Ze worden vaak genoemd als een Maan kat, de kat van de Farao’s, de Egyptische kat, het kattenbeeldje, de mysterieuze kat, de gezelschapskat, al deze namen passen echt bij deze schitterende katten. In de verbazingwekkende indringende ogen van de Sphynx verdrink je, ze blijven je fascineren. De Sphynx is een soulvol wezen met een hoge intelligentie, giga dosis sulligheid en buitengewone genegenheid naar de mens. Al deze kwaliteiten hebben dit tot een van de kostbaarste en meest prestigieuze van zijn ras gemaakt.
Ik wil u meenemen naar het allereerste beeldverslag dat ik kon vinden over relatieve haarloosheid (hypotrichose) bij de huiskat door de heer J. Shinick, uit Albequerque, New Mexico die verscheen op foto’s in de 1903- Editie van Book of the Cat. Waar hij voor deze 2 haarloze katachtigen die hij “het nieuwe Mexicaanse haarloze” ras als naam bedacht. Deze geschenken van lokale Pueblo Indianen bleken 25% kleiner te zijn dan de lokale binnenlandse korthaar katten ( katers 5 kilo, poezen 3 kilo), normaal gesproken ook met bakkebaarden en afhankelijk van het weer bedekt met wat vacht langs de ruggengraat en op de staart als het kouder wordt. Dhr Shinick liet deze katten zien in side – shows, jammer genoeg kwam het nooit tot fokken voor hun dood.
Er is een Frans tijdschrift genaamd Vie A la Campagne met foto’s uit een eerdere kattenshows waar 2 haarloze katten genaamd “le chat nu” (de naakte kat) In 1930 werden deze 2 aparte poezen in 1 huishouden in het Kremlin Bicetre te Frankrijk geboren en stierven een jaar later. Ook werden er verhalen vermeld dat er uit een volledig gecoate DSH Koningin een haarloze kitten is geboren in Fez Marokko, hier en daar kwam ook nog bericht binnen over haarloze katten in West – Europa.
In de jaren ’30 werden er twee fotoreportages gemaakt
van haarloze katten door The Journal of Heredity. De 1 werd geboren uit een
normaal gecoate DSH Koningin in Wilmington, North Carolina en 1 uit een Siamees
in Parijs. De gekarakteriseerde haarloze Siamese katten die door Dr E Lettard,
wel of niet snorharen en een stadia van haarloosheid in de nesten tot aan 6
maanden constateerde. Waardoor The Journal zelfs overging op publicatie van 2
van zijn artikelen 1973 met een recensie van de Bawa lijn en de recensie van 10
haarloze Birmaanse kittens die in de jaren ’78 t/m ‘82 geboren werden in
Engeland. Het was bekend, bij deze Birmaanse kittens stierven met 10 weken met
een te vette huiden en te korte/afwezige snorharen aan verschillende
ziekteprocessen.
Genetica heeft in 1981 van deze Birmaanse lijn een
eerdere beoordeling gesuggereerd tussen een dodelijk gen en haarloosheid. Naar
het CFA bestuur werd door Sphynx fokkers aparte rapporten gestuurd in 1970 door
Rita Tenhove en Housten Smith waar een ziekelijke eigenschap vanuit een andere
lijn werd beschreven. Ondanks de rapporten zijn er geen rapporten opgemaakt
hiervan door de Sphynx fokkers van deze lijnen…. Behalve een aantekening van
spasticiteit bij de Devon Rex is er geen
aantekening over een dodelijk gen bij het spontaan haarloze gen gemeld tijdens
de tweede helft van de 20e eeuw…..
Wat mij brengt tot het ontstaan van de haarloze kat dat de “Sphynx” word genoemd. Dit alles is begonnen met de geboorte van het kitten Prune in de jaren ’60 van een zwart/witte korthaar koningin in Ontario, Canada. Dhr Ridyadh Bawa kocht ze op in 1966 en noemde ze “Canadian Hairless” Dhr Bawa is wetenschappelijk afgestudeerd, zijn inspanningen samen met zijn moeder Yiana (oud fokster in Siamezen) en de Tenhoves Kees en Rita ontwikkelen zij het kattenras dat later de Sphynx word genoemd. De Tenhoves en Bawa’s samen hadden genoeg kennis om samen de autosomaal recessieve aard van het Sphynx – gen voor haarloosheid bepalen. Daarnaast zetten ze ook nog eens een zeer succesvol fokprogramma op die via het CFA (Cat Financiers Association) het ras een Voorlopige Vertoningsstatus te geven maar die werd in 1971 ingetrokken nadat het CFA bestuur vond dat het genen poel zowel een consistente als een voldoende breed gen miste.
Het laatste wat ik van deze pioneers na deze tijd met de laatste lijnen terug kon vinden was de Bawa- lijnen Mewsi-Kal Johnny, Mewsi-Kal Starsky (hugo Hernandez,)
Deze poezen Q Paloma (‘79) en Q Punkie (’80) kwam men binnen via een fokprogramma van Shirley Smith, Dr Hernandez kreeg het niet voor elkaar levensvatbare kittens ter wereld te brengen en liet Starsky castreren. Q Punkie liet hij kruisen met een relatief haarloze Devon Rex genaamd Curare van Jetropin wat een nest met verschillende gradaties haarloosheid opleverde.
Dr Hernandez werkte in Europa aan zijn lijn, dat deed Kim Mueskes in Amerika met een mooie Jezebelle Sphynx lijn en in Amerika zijn ze ook niet stil blijven zitten natuurlijk.
De Sphynx lijn is zoals zoveel andere kattenrassen een creatie van moeder natuur en gelijktijdig hele toegewijde mensen. Twee verschillende haarloze katachtigen die in de jaren ’70 werden ontdekt en de basis vormde in Noord- Amerika voor de de kat die werd gevormd tot het bestaande Sphynx ras. De meest bekende en voorkomende Boerderij met hun haarloze kittens zijn Milt en Ethelyn Pearson, die hebben meerdere haarloze kittens geidentificeerd in verschillende nesten van hun huiskatten in Minnesota Wadena.
Samenvatting:
In termen van de geschiedenis, waar kwam de Sphynx vandaan?
Het antwoord is Canada. Dit is het enige natuurlijke Canadese kattenras.
In 1966 beviel een huiskat in Toronto van een haarloos kitten.
Er werd ontdekt dat het een natuurlijke of spontane mutatie was en de Sphynx-kat, zoals we die nu kennen, ontstond.
Deze kat en verschillende andere die in andere delen van de wereld worden gevonden, hebben de basis voor het ras gevormd. Kattenfokkers in Europa en Noord-Amerika hebben de Sphynx gedurende meer dan dertig jaar gefokt met katten met een normale vacht en daarna weer haarloos.
Het doel van deze fokkerij was om een genetisch gezonde kat te creëren met een grote genenpool.
Lichaamsbouw van de Sphynx;
Kop
Middelgrote kop, hoekig, licht driehoekig. Langer dan breed, plat voorhoofd. Duidelijke jukbeenderen, korte neus met uitgesproken stop. Een uitgesproken pinch, stevige kin.
Oren
De oren zijn groot en breed aan de basis. Kaal van binnen. een fijne donslaag is toegestaan aan de buitenkant van de oorschelp
Ogen
De ogen moeten groot en citroenvormig zijn. De buitenste hoek is naar het oor gericht, de ogen staan ver uit elkaar. De oogkleur is in harmonie met de kleur van de vacht.
Staart
Een lange, fijne zweepstaart. Een beetje haar op het einde van de staart mag aanwezig zijn.
Vacht
Schijnbaar naakte huid, de vacht beperkt zich tot een fijne donslaag, er zijn haren op de snuit, staart, testikels en soms ook op de poten. Gerimpelde huid op de kop, hals en poten .
Kleuren
Sphynxen mogen in alle voorkomende kleuren en kleurcombinaties gefokt worden, ook zijn witte vlekken toegestaan. Vanwege het vrijwel ontbreken van beharing, ziet de kleur er niet zo uit als bij behaarde katten.
